Zawody jeździeckie to nie tylko ujeżdżanie, woltyżerka czy rajdy długodystansowe. Jedną z dyscyplin są także skoki przez przeszkody, które cieszą się ogromną popularnością zarówno wśród samych jeźdźców, jak i pasjonatów jeździectwa, którzy przebieg zawodów oglądają z trybun. W tym artykule przedstawimy najbardziej popularne rodzaje przeszkód dla koni oraz podstawowe zasady ich rozmieszczenia na parkurze – zapraszamy do lektury!
Przeszkody dla koni – rodzaje
Jedną z najczęściej stosowanych jest pojedyncza stacjonata – wysoka bariera składająca się z dwóch stojaków i kilku drągów pomiędzy nimi, które zostają zamocowane jedna nad drugą na tak zwanych łyżkach. W zawodach stacjonaty mogą być stosowane pojedynczo lub w zestawieniu kilku naraz – w ten sposób można tworzyć bardziej złożone konstrukcje (profesjonalnie zwane szeregami) takie jak piramida czy doublebarre, które koń musi przeskoczyć jednym skokiem. Konstrukcje stworzone na bazie stacjonat mogą być też zdecydowanie bardziej złożone i składać się z kilku elementów. Przykładem jest tripplebarre, który składa się z trzech stacjonat ustawionych jedna za drugą - ten rodzaj bariery pozwala nie tylko zweryfikować umiejętność skoków konia na wysokość, ale także szerokość, dlatego nosi miano przeszkody szeroko-wysokiej. Podobnym rodzajem konstrukcji, składającej się z kilku stacjonat naraz jest okser - różnica polega na tym, że pierwszy z drągów powinien być kilka centymetrów niższy od pozostałych.
Zupełnie innym rodzajem konstrukcji jest natomiast mur, czyli pojedyncza, wysoka konstrukcja, która mimo swojej nazwy wcale nie jest wykonana z cegieł. Konstrukcja ta składa się bowiem ze zbitych desek pomalowanych tak, by imitować prawdziwy mur. Podobnie jak inne przeszkody, także mur zaprojektowany został w taki sposób, aby w razie upadku konia poszczególne elementy samodzielnie wysunęły się w momencie zrzutki. Do barier, które możemy spotkać podczas zawodów jeździeckich należy zaliczyć także rów z wodą, który stanowi jedyną poziomą przeszkodę na parkurze.